"Charlie Hebdo" to francuskie pismo bliskie urbanowego "Nie", tylko jeszcze bardziej wulgarne i bluźniercze.
W tym miejscu można zobaczyć okładkę pisma, na której znajduje się karykatura Trójcy Świętej w obscenicznej pozie, uprawiająca homoseksualny seks w trójkącie. Żeby czytelnicy nie mieli wątpliwości, podpisano poszczególne postaci: "Ojciec", "Syn Boży" i "Duch Święty":
http://imworld.aufeminin.com/story/20130224/charlie-hebdo-une-14309_w1000.jpg
W tym miejscu natomiast można zobaczyć Mahometa w obscenicznej pozie, z podpisem: "Narodziny gwiazdy":
https://eurobeats.files.wordpress.com/2012/09/charliehebdo-pictures.jpg
Zastanawiające jest, czy wszyscy ci ludzie, którzy stoją na ulicach z napisami "Je suis Charlie" (jestem Charlie) utożsamiają się z takim odnoszeniem się do świętości (tj. do postaci i do symbli religijnych, świętych dla ludzi wierzących).
Jeśli ktoś uważa, że tego typu rysunki są dopuszczalne, gdyż mamy przecież wolność słowa, to spróbujmy sobie wyobrazić, jak skończyłoby się opublikowanie analogicznych, karykaturalnych i obraźliwych rysunków, wymierzonych np. w Żydów lub homoseksualistów. Czy autorzy takich rysunków nie zostaliby natychmiast oskarżeni o "mowę nienawiści" i postawieni przed sądem?
Obawiam się, że takiej sytuacji mielibyśmy do czynienia z podwójnymi standardami. Europejska lewica zachowuje się bowiem tak jak Tomasz Lis, który opublikował na okładce Newsweeka wizerunek Macierewicza jako taliba w turbanie z podpisem "Amok". Nie widział w tym nic niestosownego. Sam jednak wytoczył proces redakcji "wSieci", gdy ta opublikowała na okładce jego wizerunek w mundurze SS.
Chrześcijanin w zachodniej Europie nie może opublikować nawet życzeń świątecznych, odwołujących się wprost do Bożego Narodzenia, rzekomo dlatego, by nie obrażać np. muzułmanów. Jednocześnie może swobodnie funnkcjonować lewacka gazeta, która zamieszcza obraźliwe karykatury dla ludzi wierzących - chrześcijan i muzułmanów. Czy na tym właśnie polega "polityczna poprawność"?
